تجهیزات مدرن تصفیه خانه های آب و فاضلاب

اگرچه غشاهای سرامیکی از نظر مقاومت در برابر گرفتگی و حمله شیمیایی نسبت به غشاهای پلیمری مقاوم تر هستند ، اما در فناوری MBR استفاده محدود تری دارند که به دلیل هزینه نسبتاً بالای این غشاها می باشد. سرامیک های یکپارچه چند کاناله در برخی از کاربری ها استفاده شده اند و اخیراً اشکال ورق های مسطح سرامیکی برای فناوری های MBR داخل آب معرفی شده اند. با این حال ، غشاهای تجاری MBR تقریباً همه پلیمری هستند.
بیش از نیمی از محصولات غشایی MBR که در بازار ارائه می شوند از نوع پلی وینیلیدن فلوئوراید یا PVDF هستند. سایر مواد غشایی کمتر متداول شامل پلی اترسولفون (PES) و پلی اتیلن (PE) می باشند. ترکیبی از مقاومت شیمیایی خوب ، اندازه منافذ قابل کنترل و استحکام مکانیکی نسبتاً زیاد ، همراه با انعطاف پذیری خوب ، علت غالب بودن محصولات PVDF است.
غشاهای پلی الیفینی (مانند پلی اتیلن با دانسیته کم ، LDPE) کمترین هزینه تولید خام را مابین تمامی مواد اولیه غشایی MBR دارا هستند. زیرا منافذ به سادگی با تزریق کردن این ماده در شرایط کنترل شده (یا چرخش خشک) ایجاد می شوند. این ساختار منافذ شکاف مانند از منافذ کلاسیک تر شبه تک بعدی که توسط فرآیند پیچیده تر جداسازی فازی ناشی از گرما (TIPS) ایجاد می شوند ، قابل تمایز هستند. مواد دیگری مانند پلی آکریلونیتریل (PAN) ، پلی سولفون ، پلی وینیل الکل (PVA) و polytetrafluorethane (PTFE- به ندرت برای ساخت غشاها استفاده می شوند.